Ekki útlönd og ekki vinnan

Nú er veikindadagur 3 runninn upp. Ég hef ekkert að gera nema horfa á sjónvarp, göfga huga minn á lestri góðra bóka og horfa á misgáfulegt sjónvarpsefni. Eftir nokkra þætti af Little Britain þar sem maður hlær gegn sínum vilja að ógeðishúmornum þeirra finnst mér heilinn á mér ansi steiktur. Reyndar hef ég skrifað hluta af upplýsingaskjali fyrir nýja lækna á slysadeild svo eitthvað gagnlegt hef ég gert.

Ég hef ekki verið dugleg að blogga undanfarna mánuði nema ég hafi verið í útlöndum. Ég sé að flestar færslur eru annað hvort um ferðir til útlanda eða um vinnuna. Hum.

Svo ég ákvað að blogga smá um aðra hluti í lífi mínu en utanlandsferðir og vinnuna.

Tangó er stór þáttur í lífi mínu þessa dagana. Ég er á námskeiði á fimmtudögum með dansfélaga mínum Sigga. Síðan reyni ég að mæta einu sinni til tvisvar á danskvöld. Ég er búin að kaupa fullt af fallegum dansskóm og danskjólum. Ég elska að dansa, mér finnst það stórkostleg tilfinningaleg upplifun. Dansinn kemur mér alltaf í gott skap.

Fjölskyldan hefur það ágætt fyrir utan minniháttar veikindi, en allt saman er að koma.

Ég fór út með Gígju á fimmtudaginn var, vorum ótrúlega fínar og fengum okkur vínglas á 101.

Ég var í Finlandi síðustu helgi að heimsækja Paivi. (smá útlönd hljóta að koma inn í ) Við skemmtum okkur frábærlega við að borða góðan mat og kjafta endalaust.

Ágúst átti afmæli í október. Við fórum saman öll systkinin og keyptum stuttermaboli handa honum í afmælisgjöf.
Síðan höfum við sambýlingarnir öðru hverju eldað góðan mat og boðið ýmsum í mat.

Svo það er ýmisslegt í gangi.